| ..... |
Komentar postavio: Adura |
..... |
... |
  
Prisustvo svemilosti - Božije ime
Er-rahmanu-r-rahim (Svemilosni)
Neprekidno sam na putu
i moje je putovanje ka Opštemilostivom
Da bi se okoristio Njegovom veličinom i Njegovom ljepotom
Zaista je Bog prema nama posebno milostiv i sažaljiv
Kada me pozove, spreman sam.
Ukazujući i na opštu i na posebnu milost, Uzvišeni kaže: Moja milost obuhvata svaku stvar. (El-Ar'af, 156) Jedno od imena Uzvišenog Allaha je Er-Rahmanu-r-Rahim( Svemilosni, kao složeno ime, sastavljeno od dva druga, od Er-Rahman - Opštemilostivi i Er-Rahim - Posebnomilostivi). Ovo ime spada u složena imena, kao što je složenica i riječ (sastavljena od rijči Ba'l i riječi Bekk) ili riječ (sastavljena od rijeći Ram i riječi Hurmuz). Ona poprima svoju složenost zbog toga što se Njegova milost prema robovima dijeli na onu na koju se On obavezao (prema onima koji čine dobra djela) i na milost koja je izraz Njegove čiste dobrote.Kao rezultat Njegove milosti nesretnike na kraju ipak čeka uživanje u koći koju budu nastanjivali (tj. u džehennemu, u paklu). Propisana dobra djela su data za to kako bi se pomoču njih zadobila (posebna , odnosno) milost na koju se Uzvišeni obavezuje.To je ona milost za koju Bog kaže Svom Vjerovjesniku, u smislu isticanja blagodati kojim ga je obdario: Zbog milosti od Allaha ti si prema njima (vjernicima, onima koji te slijede) mehak (blag). (Alu - Imran, 159.) Mi smo te poslali samo iz milosti prema svjetovima, (El-Enbija, 107.)tu se radi o milosti koja je izraz čiste Božije dobrote i s takvom milošću je opskrbljen cjelokupni svijet. Prema tome to je opšta milost.Što se tiče milosti kojom se Uzvišeni obavezuje (prema nekim od Svojim robova), ona se vezuje za (one koji posjeduju) posebne opise i svojstva koja Uzvišeni Bog spominje u Svojoj Knjizi. TA milost je sadržena u milosti koja se spominje u Njegovim riječima: (Gafir, 7.) Dokle seže Njegovo znanje dotle seže i Njegova milost, vezano za onog ko prihvata milost i kome ona treba, a sve osim Allaha bez sumnje treba milost.
U Njegovu opštu milost i svemilost spaka i dah Opštemilostivog, kao i to da će On od Sebe odrstraniti srdžbu koju će imati (Sudnjeg dana) a kakvu niti je ranije imao niti će je ikad kasnije imati, shodno svjedočenju Njegovih poslanika, neka im je mir i spas, svjedočenju koje se navodi u vjerodostojnoj predaji.
Ovo prisustvo, odnosno božanska ravan je opšteg karaktera, jer svaka stvar ima udjela u opštoj milosti. Pošto se ona vezuje za broj mogućih bića, za svako moguće biće ponaosob, a takođe i za broj međusobnih odnosa, koji nužno dovode do složenosti, te pošto je toga bezbroj, onda i Božijoj milosti nema kraja. Iz te opšte božanske milosti nastala su sva moguća bića.
Iz takve opšte milosti nastala je i božanska srdžba. Srdžba je proistekla iz Božije milosti zato da se u nju više ne bi vratila, jer je to proizilaženje u svrhu rastanka, kako bi milost bila potpuno čista i ničim nepomučena. Zato se to dvoje (milost i srdžba)i utrkuju, a trka nije data ni zbog čeg drugog nego da bi se stvar rastavila i diferencirala. Sve što je u postojanje ušlo iz milosti ono je u samoj toj milosti i iz nje ne izlazi, izuzev Božije srdžbe.
Božija milost se ne igraničava
Pri njoj ima sve što je potrebno.
Ko zaluta od njene upute
On će njoj opet biti vračen.
Bliskost sa njom je blizina
i Nakon togapri njoj nema udaljenosti.
Nemoj kazati da joj ima kraja
Jer joj u postojanju nema granice.
Na osnovu nje se mi razlikujemo od Njega
Pa pogledaj - Bog je Bog, a rob je rob.
Ko zna uzrok nastanka svijeta i ko zna da je Bog Sebe opisao time da On voli i želi biti spoznat te da je stvorenja stvorio zato da bi Ga spoznala, da im Se predstavio i da Ga on spoznaju, usljed čega Ga sve(svaka stvar) slavi, Njemu zahvaljujući, dakle, ko to zna on iz toga saznaje šta je to za šta se je ta milost ponajprije vezala. Prema voljenom se je nužno milostivo, jer to iziskuje nužnost ljubavi.
Znaj da se o Bogu uvjek sudi shodno liku u kojem se On pojavljuje i shodno svojstvu koje dolikuje tom liku. Time se Bog opisuje (od strane onih koji Ga opisuju), a i Bog Sam Sebe time opisuje.
Ovo je govoreći uopšteno, kada neko vidi Boga na snu u nekom liku u kojem Ga je vidio, shodno tome kako ga je vidio.Ovo je ono što niko ne negira, vezano za san. Ima Božijih ljudi koji takav lik doživljavaju i vide i u budnom stanju. Međutim, i taj lik (iako ga vidi u bodnom stanju) viđa na onoj ravni na kojoj ga viđa i onaj ko spava.
Ovo je nivo koji je svojstven i vjerovjesnicima i bogougodnicima, neka je Allah njima zadovoljan.S te ravni i tog nivoa dolazi do izražaja milost koja obuhvata svaku stvar. Taj Božiji lik na toj ravni takođe spada u stvari, pa i taj lik nožno obuhvata Božija milost, ako razumiješ.
I osveta Osvetnika izraz je milosti prema Samome Sebi, dok se osvečuje stvorenjima (osvećujući se stvorenju Bog Sebi daje oduška, a taj odušak je izraz milosti prema Sebi). Allah je Aziz, što znaći Nekokučiv i izvan dometa ljudskih misli, vezano za ovo o čemu se govori i On je Onaj koji se osvečuje ( Alu Imran, 4.)
(Kako je uz ime Onaj koji se osvječuje stavio i ime Aziz - Nedokučivi, treba to osjetiti i primjetiti.Vrlo je indikativno da je ta dva imena Veličanstven (Nedokučiv) i Osvetitelj zajedno spomenuo).
A kao peto, da je (ženu) Allahova srdžba stigne, ako on(muškarac) govori istinu. (En-Nur, 9.) Allah se na njega rasrdio i prokleo ga i pripremio mu veliku patnju ( En Nisa , 93.)
Ako Bog Svoga roba usreći time što se on pokaje i vrati Njemu, onda ga je On usrećio i uputio na ono što Bogu predstavlja radost, jer se Bog raduje pokajanju Svoga roba, kako se to navodi u vjerodostojnoj predaji. A i to je od Allahove milosti. Vjerovjesničke predaje u vezi sa tim su mnogobrojne.
|
|
